Była znana z wielkiej pobożności i miłosierdzia dla biednych. W czasie gdy między panowaniem cesarza Decjusza i Seweryna ustały prześladowania chrześcijan, pewien czarnoksiężnik aleksandryjski tak podburzył pogan przeciwko chrześcijanom, wzbudzając w nich nienawiść, że ludzie sami zaczęli w najokrutniejszy sposób tępić wyznawców Chrystusa. Wielu chrześcijan szukało schronienia w górach lub w lesie, ale Apolonia postanowiła wytrwać na miejscu.Wtedy pogańscy oprawcy postanowili ją wziąć na męki, żeby wyparła się wiary, a mając nadzieję, że skoro tak postąpi pobożna i znana ze swej wiary i uczynków miłosiernych niewiasta, tym łatwiej będzie zmusić do odstępstwa innych. Złapali ją i kazali oddać pokłon bożkom, wyrzekając się wiary.
Gdy św. Apolonia nie chciała tego uczynić, prześladowcy bili ją po twarzy tak mocno, że złamali jej szczękę. Widząc, że i to nie pomogło w złamaniu jej stałości, wyrwali jej wszystkie zęby, jeden pod drugim. Zdziwieni męstwem i siłą tej słabej kobiety nie przestawali jej dręczyć, żeby tylko wyparła się wiary. Wyprowadzili ją za miasto i tam dali jej jeszcze raz wybór: albo zaprze się wiary albo zginie na stosie. Święta udzieliła im odpowiedzi podobnej do poprzednich, że chętniej poniesie śmierć męczeńską niż zaprze się wiary w Jezusa Chrystusa i sama rzuciła się w ogień, 9 lutego 249 roku.
Patronka: Katanii, stomatologów. Wzywana w chorobach dziąseł, szczęki i przy bólu zębów.
Ikonografia:
Przedstawiana w powłóczystej szacie, czasami jako kobieta w podeszłym wieku, w czasie męki lub przy płonącym stosie. Jej atrybutami są: palma, kleszcze, księga.
J.
Brak komentarzy
Prześlij komentarz